Dostlar Şiiri - Hasan Kılıç

Biz birbirimizdençok şey öğrendik.
Dostla hayata karşı koymayı öğrendik
Bizi bırakıp giden yalancı sevgiler,sevgililer karşısında
ayakta kalmayı öğrendik.
Biz dostla hasreti,çileyi ve hüznü sevdik
Gözyaşımızla fidan büyütmeyi sevdik.
Tek başımıza zayıftık belki ama,
Birlikte güçlü olmayı,fırtınalara karşı koymayı öğrendik
Dağlar gibi birbirimize yaslandık
Yarınlar için hep beraber zirveye gözümüzü diktik
Ümitsiz zamanımızda dostun şefkatiyle güçlü olduk.
Beraber gönüllerimizi,pişmanlıklarımızı paylaştık
Üzüldüğümüzde beraber ağladık,
Sevindiğimizde beraber güldük.
Bedenimizle değil,yüreklerimizle aynı yolu yürüdük.
Gerekirse dostla aynı yolda kanımızı veririz.
Uzaklık mı? ...
O bizim için değil dost!
Biz yürek devletiyiz ötelere uzanan
Açarız avucumuzu
Dostlarla o dem yürek yüreğe konuşuruz.
Gözyaşımız vardır,bizi ayakta tutan;
Birde gönül selamımız...