Dostlar Şiiri - Cahit Can

Yüreğim yaralı, çilem bitmiyor
Kim dindirir benim sızımı dostlar?
Bir yel esti Garp’tan, kırdı dalımı
Kurt kemirir oldu özümü dostlar.

“Çağdaşlık(!)” ateşi düştü yuvama
Öyle bir illet ki, ey olur sanma
Onlar ki Fatih’in torunu amma
Kaybettim canciğer kuzumu dostlar.

Ben gericiymişim onlara göre
Çağ dışı dediler bunca değere
Ne Kur’an’a uyar, ne dinler töre
Evladım tutmuyor sözümü dostlar.

Türküler küskündür, şarkılar dargın
Gönlümüz coşmuyor, kırgın mı kırgın
Oğlum, top, tangoya; kız, caza vurgun
Kırdım kopuzumu, sazımı dostlar.

Her zafer altında Türk mührü vardır
Hikmet-i ilâhi ne güzel bir sır
Tarihe baktıkça içim kabarır,
Özlemle anarım mazimi dostlar.

O fırsatlar çoktan birer kuş olmuş
Uçmuş gitmiş; hayal olmuş, düş olmuş.
Gel de yanma, çakal kurda eş olmuş
Gayri döver oldum dizimi dostlar.
KIR ÇİÇEĞİ/1998