On sekiz yıl önce gençliğim buydu
Kırk üçe dayandım yaşlandım dostum
Dizimde dermanım çağlayan suydu
Yoruldum dünyadan uslandım dostum
Başımdan saçlarım dişim döküldü
Ellerin işinde belim büküldü
Düşlerime çoktan defter dürüldü
Yaşasamda artık paslandım dostum
Göbege doldurdum bitmez dertleri
Çizgiler çiziyor yüzüm etleri
Yıllardır gezerim gurbet elleri
Sırtımı duvara yasladım dostum
Kim neyler neylesin Kırık kalemi
Şükürler aşarım derdim çilemi
Gözümde yok oldu dünya alemi
Yaşarım ölmedim yitmedim dostum.
Kayıt Tarihi : 11.9.2019 04:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Karakaya 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/11/dostlar-189.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!