Dostlar Şiiri - Çağlar Canbulat

dostlar geciyor dil hanemden
geceme yansıyan kuru bir yalnızlık
içtiğim acı tütünüm,dumanında savruluyorum
uzun olsada nagmeler
cüretkar ve doyurucu degil mısralar
kalemımden düşen bin parça bela dolu sözcükler
devrik bir o kadarda devrilmiş cümleler
ne yana cevirsem sayfalar yine aynı:hicran
acı ve eza işlenmiş dostlara sitemkar
duymayan kalmasın dil hanemde yazdım
kayıp ve sıradışı dostlugumu
ben yine ben
değişmeyen ve de degeğişmeyecek ben
yalnızlıgım bir seranat gibi
ekmegim kuru ve yavan
suyum duru ve berrak
ciğerim de közlenmiş,gözelenmiş kök parçası
dileyin benden ne dilerseniz
size verebilecegim sadece nasihat
toprak ateş su ve hava
yaşamaya tutunun
dil haneme yok yere girmiş yalnızlıgım dostum
geceme ve ömrüme yansıyan
bir ömür boyu sürecek yalnızlıgım
çağlar engin canpolat