Dostlar Şiiri - Zeynel Yalman

Dostlar, dostlar,dostlar…
Koca bir orduydular eskiden
Tabur tabur suvariydiler
Yıkılmaz duvardılar,geçilmez sınır.
Ölümsüz sanırdım tüm güzellikleri;
Dayandığım bir duvar vardı arkamda
Peşimdeyse koca bir tabur…

Dostlar…
Yağmur gibiydiler eskiden
Toprağa can verirdiler
Çiçeğe ten.
Derken bir damla oluverdiler gözlerimde
Kurudu beden!

Ve gül soldu bir akşam vakti,
Deniz karardı gökyüzü misali.
Allahtan geceydi, kimse görmedi…

Dostlar…
Siz dondunuz solgun bir resimde
Bense kalakaldım geçmişin günlüğünde…