Dostlar Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Dünyaya tepeden bakmalı, bakacaksan,
Nehirler, dağlar, tarlalar, göller,
Yollarda arabalar, çocuklar,
Kubbeler ve çatılar,
Koşuşan oradan oraya,
Çobanlar, sürüler, kuşlar ve insan.

Bulutların üstünden seyre dalmalı,
Yeminli bir tanık,
Nasıl anlatırsa gördüklerini,
Bildiklerini, bilmediklerini,
Nasıl istiyorsa,
Tanımlamalı,
İstediklerini.

Pamuktan dağların üstünden,
Öyle bir hafif ve uyumla gitmeli,
Basmadan yürüyen gezegenin en tepesine,
Bir taş bile atmadan geçmeli.
Kendini her şey bilen insanlar,
Onunla yeni bir dünya seçmeli.

Ne cismini ezmeli büyüklükten,
Ne yokluğa, ne hiçliğe düşmeden,
Göremeyecek kadar,
Küçülünce düşmanlar,
Dostlar büyümeli arza sığamayacak kadar.