Dostum vardı,canciğer.
Olmadı ayrıldığımız günler.
Sen ben yoktu,birdi gönüller.
Tatlı acı birlikte geçti,seneler.
Ayrılmayı hiç düşünmedi sineler.
Unutmayan dostluğumuzu bizlerdik.
Zamana meydan okuyan köklerdik.
Aynı yaşayan,düşünen beyinlerdik.
Acılarda,beraber hüzünlenirdik.
Namert girse aramıza,beraberdik.
Gönülden bağlıydık birbirimize,
Ölümü göze alırdık yekdiğerimize,
Ne çare acı ölüm geldi,birimize,
Üzüldüm,kahretmedim kaderimize,
Saldım kendimi hatıralarla dolu
dostluk denizine.
Kayıt Tarihi : 22.7.2006 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zamana meydan okuyan köklerdik.
Aynı yaşayan,düşünen beyinlerdik.
Acılarda,beraber hüzünlenirdik.
Namert girse aramıza,beraberdik
BÖYLE DOSTLUKLAR NEKADAR GÜZEL ŞİMDİ BÜYÜK ŞEHİRLERDE KİŞİ KONŞUSUNU TANIMAZKEN BU ŞİİRİNİZ BELKİ BİRAZ MAZİYİ HATIRLATSADA KUTLUYORUM ŞAİR TEPRİKLER YÜREGİNE SAGLIK
TÜM YORUMLAR (1)