Dost! yıkımlar zamanında, kaplanırken için karanlıklarla,
Kaybolur bir uçurum derinliğinde önsezi ve anı,
Arar düşünce çekingen arasında gölgelerin ve ılgımların
İç çekemez yürek, ağlayamaz göz;
Düşerken gece-sisi bürülü ruhundan ateş-kanatlar
Ve sen Hiçliğe, korku içinde, hissederken düşüşünü,
Söyle kim korur seni böyle? - Kimdir bu dost melek,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta