Dost Omzunda Huzur Şiiri - Muhsin Bukucu 2

bir dost omzunda eritebilmek hüzünleri
ve de çoğaltmak yine sevinçleri
ne çok isterdim...

ne çok isterdim;
yüreğimde kopan fırtınaları
için için sızlatan sessiz çığlıkları
bir dost omzunda dindirebilmeyi
ne çok isterdim...

yokluğunu;
yavrusunu kaybetmiş bir ceylanın gözyaşlarında
varlığını;
bir çocuğun bayram sevincinin coşkusunda
bulabilmeyi
ne çok isterdim...

açlığımı bastırabilmeyi, bir şey yemeden
susuzluğumu giderebilmeyi, bir yudum içmeden
doyumsuzca dertleşmeyi, tek söz etmeden
ne çok isterdim...

pusulasını kaybetmiş gemi misali
yolumu her kaybettiğimde
bütün yolların O’na
dostun bağrına, dost omuzuna gitmesini
ne çok isterdim...

karanlıklar dört bir yanımı sardığında
çıkmaz sokakların en bilinmez noktasında
bitivermesini, elinde bir kandille hemen yanı başımda
ne çok isterdim...

bir dost omzunda eritebilmek hüzünleri
ve de çoğaltmak yine sevinçleri
ne çok isterdim.
ne çok isterdim...

Muhsin Bükücü