Dost Kara Toprak Şiiri - Yalçın Ünal

Ağır ağır çekilirken
Başımdan sis duman
İçimde kalmamış heyecan
Sorarsan halimi biçare gönlüme
Her anı ayrı feryat ayrı figan
Şimşekler çakmıyor gözlerimde
Feri kalmadı hayatın
Söndü yıldızlarım battı güneşim
İsyanım gülmeyen bahtım
Yıkıldı bedenim bir bir bastılar üstüne
Önce dost saydıklarım vefasızlar
Kalbimde kor alev duygularım tutsak
Gençliğim ve anılar varsaysak
Yaz baharında kar yağdı
Dertli başım üstüne.....
Vakit tamam oldu nefesimin
İsteği biter mi sefil nefsimin
Huzur ve dost kara toprak....

2001