Vefanın, dilin, duygunun, yüreğin el ele, yüz yüze,
iç içe girdiği, gönül gönüle birleştiği, bir gül bahçesinin güneşlenmesidir dostluk.
Fırtınalarda, boranda yüreğimizin ısınmasıdır.
Dost; hayatımıza renk katan, doğruya ve güzele birlikte yürüdüğümüz kişidir.
İnsan, onunla huzur bulur.
Hayat, onunla güzelleşir; değer ve anlam kazanır. Kazanılması güç, kaybedilmesi kolay olan bu kıymete değer biçilmez.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta