Vefanın, dilin, duygunun, yüreğin el ele, yüz yüze,
iç içe girdiği, gönül gönüle birleştiği, bir gül bahçesinin güneşlenmesidir dostluk.
Fırtınalarda, boranda yüreğimizin ısınmasıdır.
Dost; hayatımıza renk katan, doğruya ve güzele birlikte yürüdüğümüz kişidir.
İnsan, onunla huzur bulur.
Hayat, onunla güzelleşir; değer ve anlam kazanır. Kazanılması güç, kaybedilmesi kolay olan bu kıymete değer biçilmez.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
