Dost ile Dosta Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Çoktandır özlüyordu:

Seni arkadaşların.

Ekranda seyr edildi:

Beyazlanmış saçların.

Yıllar sonrada olsa;

Büyük bir çığır açtın.

Yurt içinde, dışında:

Evlere konuk oldun.

Çokları gözü yaşlı,

Seyreylediler seni.

Ah! .. çekerek andılar:

Eski güzel günleri..

Proğramda konuydu:

Kutlu doğum haftası.

Çok güzel anlatıldı:

Kainatın zübdesi...

Çokları sevinirken;

Elbette üzülen var.

Çok zamandır ekranda:

Dostlar seni beklerler.

Bir anda işletildi;

Dostan, dosta telefon.

Şükür yarabbi dedi:

Seni seyreyenler...

Şu yaşlı dünyamızda:

Ğarip işler oluyor.

Dün hiç gözükmeyenler:

Bügün ahkam kesiyor.

Yaşadığımız dünya:

Bir çok zalimler gördü.

Hepsi çekip gittiler:

Bir tek seven kalmadı.

Sevgi, sayğı var iken:

Bu düşmanlıklar niye?

Kalmayacak bu dünya:

Ebedi hiç kimseye...

Nasıl olurda kazar:

Kardeş, kardeşe kuyu?

Böylemi olmalıydı:

Ehli tarıkın huyu? ...

Hiç bir zaman olurmu, İlim ehlinde haset?

Aldırma ona, buna.

Sen yoluna devam et..

Bazıları düşünür:

Hep toprağın üstünü.

Unutmuşlar çokları:

Topraktan olan evi..

Ben çok üzülüyorum:

Sahte dalkavuklara.

İşlerinde ihlas yok.

Derler buna idare...

Adil olmak gerekir:

İdareci beylere.

Yoksa yüzleri sürter:

Mutlak birgün mahşere.

Fazla uzattım dostum:

Aldım güzel vaktını.

Lütfen unutma beni:

Açtığında elini...

Şimdiki kardeşlikler:

Hep çıkara dayalı.

Eğer paran çok ise:

Açarlar kapıları..

Şayet paran yok ise:

Olmaz pek itibarın.

Sıyah saçla, beyaz saç:

Belli olacak yarın.

Ekranda güzel idin:

Hitabet ve mimikle.

Sonu güzel bağladın:

Eksiği kabul ile...

Tebrikler teşekkürler:

Sunuyorum sizlere.

İnşaellah yakında:

Kavuşuruz biz yine..

Silyanlı dostun diyor:

Fazla açma arayı.

Çok özleyenin vardır.

Seni görmek isteyi.

14.04.2007