Dost görünenler Şiiri - İbrahim Ağmil

DOST GÖRÜNENLER

Bütün kötülükler senden sorulur,
Sen olmasan, meclis hemen durulur.
Dalgan, dalaveren tükenmez çoktur,
Sen nicesin herkes bilir, sende herkesi.

Menfaatin oldukça, gelip gidersin,
İki yüzlüsün fakat, selam verirsin,
Kesilince çıkarın, isyan edersin,
Söyler gezer el seni, sende elleri.

Hayra akıl yormazsın, hep şerdir işin,
Şer düşünmekte, bulunmaz eşin,
Sen şeytanın, şeytan senin kardeşin,
Sen kötülük içindesin, kötülük senin.

Doğruluktan dem vurup, hile yaparsın,
Harama el uzatıp, yoldan saparsın.
Vatan, Millet deyip, ahkam yaparsın,
Riyakarlığın herkes bilir, sende herkesi.

Cahillikte üstüne yok, hep aldanırsın,
Gevezelik ederek, kendini alim sanırsın.
Uyanık diye geçinir, hep ortada kalırsın,
İki yüzlülüğün herkes bilir, sende herkesi.

Eğri yol giderek, doğru yere varılmaz,
Dost acı söyler, kulak dostsa darılmaz,
Dost sandığınla, uzun yola varılmaz,
Sen kendini bilirsin, herkeste seni.

AĞMİL derki, herkes ile dost olunmaz,
Dost değinin, çarşı pazar, aramakla bulunmaz,
Dost dostunu sırtında, gezdirsene yorulmaz,
Sen dostunu bilirsin, dostunda seni.

İbrahim AĞMİL