Dost Bildiklerimiz Şiiri - Mehmet Cıngır

Yandı bu yüreğim yandı bu yüreğim,
Seni dost sanıp aldandı bu yüreğim.
Düşman kurşununa dayandı bu yüreğim,
Senin bir sözünle parçalandı bu yüreğim.

Hep gösterirler bana beni aynalarım,
Düzeltirim hemen olursa yanılmalarım.
Yıllarca uğraşıp bir sırça saray kurmuştum.
İki kanat takıp binlerce kuş uçurmuştum.

Çıkmıştım merdivenleri basamak basamak,
Artık benim için bir hıçkırık oldu yaşamak.
Nice fırtına gördü bu geminin direkleri,
Hiçbir rüzgâr bu kadar incitmedi yürekleri.

Çekse de yüreğim bu rüzgâr karşısında cefa,
Direnecek ruhum,pes etmeyecek bu defa.
Sağnak sağnak yağsa da üzerime haksızlık,
Dönerek sahibine,verecek rahatsızlık.

Siniyor kokusu,kokluyorum erguvanı,
Kıskandı bizi kırık bir saatin yelkovanı.
Biz berrak bir ırmağın aynasında buluştuk,
Yıllarca yarasaların hezeyanını bölüştük.

Hep,birlikte yonttuk acıların heykelini,
Kıskananlar çeksin artık üstümüzden elini.
Bırak kalsın gökyüzümüz tomurcuk tadında!
Hiçbir leke olmasın semamızın altında.

Yıkıldı emek verip yaptığım sırça sarayım,
Artık bundan böyle asla ak değil,karayım.
Sayısızdır gönül defterinden sildiklerimiz,
Yeter! Vurmasın artık bize dost bildiklerimiz...