Dost Bildiğim Ne Canlar

Dost bildiğim ne canlar;
Hasım çıktı ey canlar!
Derdim öyle büyük ki;
Anlamıyor insanlar.

Dostum diyen çok ama;
Em olmuyor bir gam’a.
Olsan şayet muhatap;
Atar seni evhama!

Çok denedim nafile!
Geçti ömrüm ah ile!
O, değilse dost-u has;
Refik olmam şah ile.

Yar sandığım nice nas;
Çıktı birer el-hannas!
Yaran arayan gönlüm;
Tutar oldu gamdan yas.

Belki bendedir hata?
Değil diyemem kat’a!
Çoktur belki has dost ta;
Olmamıştır ihata?

Karar verip aniden;
Geçtim dost-u faniden!
Duydum ki ziyan etmiş;
Halil bulan faniden!

Seçip ben de evlayı;
Dost edindim Mevla’yı.
Böyle yapmayan kişi;
Sarar başa belayı!

Abdullah Toroslu
15.09.2012-İzmir