Dost... Şiiri - Hasan Belek 2

Dost...

Gönül ırmağının, da üstündeyim,
Sırat'tan da incecik bir teldeyim,
Dostluk denen o hoş, esen yeldeyim,
Sen benim yanan korlu közümsün dost.

​Hece hece dize'de dokuduğum,
Mana denizine, daim soktuğum,
Geceler boyunca,hep okuduğum,
Dost dilinden akan, bal sözümsün dost.

​Yıldızları bir bir, hep saydığımda,
Hayallere dalıp'da kaydığımda,
Fikir sancısıyla'da aydığımda,
Karanlığa doğan,nur gözümsün dost.

​Ne gam kalır bende, ne de bir an yas,
Senden bana gelen, sanki bir miras,
Varlığınla dolar, bendeki bu tas,
Benliğimi saran, bal özümsün dost.

​Yokuşlar görünür, gözüme hep yol,
Sağın sevgi dolu, sol yanında kol,
Seninle her çorak, arazi de bol,
Ayağım altında, yol düzümsün dost.

​Zaman akıp gider, yelli misali,
Kalır dillerde söz, ballı misali,
Yarına bırakır, hallı misali,
Bu toprağa düşen, izimsin sen dost.

​Ne makam isterim, ne de bir an taç,
Gönül sofram açık, gelene'de aç,
Dostun tebessümü, her derde ilaç,
Hakk'a dönen aydın, yüzümsün sen dost.

​Baharım senle hoş, yazımla senle,
Bazen acı bazen, nazımla senle,
Ömür defterimde, yazım'da senle,
Yaprak döken sarı, güzümsün sen dost...

Hasan Belek
20 08 2025
Akçay