Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Kısa ve öz şiirinizi okurken yazdığım dostlukla ilgili şu dizeler geldi aklıma;
Dost kar yağdırmaz umduğumuz dağlara
döndürür benliğimizi yemyeşil bahçeler bağlara
DOSTSELAMLAR.
Sizi ekledim. Siz de beni ekler ve şiirlerimi yorumlarsanız sevinirim.
Dost kar yağdırmaz umduğumuz dağlara
ilgi ve sevgisiyle döndürür gönlümüzü
yemyeşil bahçelere bağlara
Şiiriniz, doğanın uyanışını ve insanların dayanışmasını sade bir dille anlatıyor. Ağaçların çoğalması ve çiçeklerin tazelenmesi, baharın simgeleri olarak hayatın döngüsünü, yenilenmeyi ve umudu yansıtıyor.
Bülbüllerin şakıması ve turnaların uçuşu, doğadaki canlılığın sesini duyururken, ellerdeki bir parça simit ve dostların sırt sırta vererek yüklerini paylaşması, toplumsal dayanışmanın ve kardeşliğin en samimi halini sembolize ediyor.
Şiirin ruhu, hem doğayla iç içe olmanın huzurunu hem de paylaşmanın getirdiği içsel tatmini yansıtıyor. Bu basit ama derinlikli görüntüler, şiire hem sıcaklık hem de derin bir insanlık duygusu katıyor. Kutluyorum efendim.
Teşekkür ederim
Bu güzel şiirinizi kutlarım kaleminiz daim olsun
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta