Kolunu kardeşinin boynuna dolayıp
Cepheye yürür gibi bir gar kahvesinden
Dilinde O'nun Kahhar adıyla
Her dem ölür gibi kalp titremesinden
Bir zaman dost diye bir kimse vardı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ritmi güzel, manayı setr edişi güzel zira mukavim bir mevzua mmülayim bir çehre üslup olmuş şiirde..
Peki onun kahhar sıfatının tecellisini neden istersin dost.... +10
dost çok özel bir sıfat. Kaybolmasın özel olanlar..
katboldu KÜDUS..................SEVGİLERİMLE
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta