Hiç bir boşluğu yakalamaya çalıştın mı bakışlarınla,
Sessizliğin en koyu yerinde,
Ani ve apansız açlık,
Ateş gibi...
Yalanmış, rüyadanda uzakmış gibi,
Yakaladı mı paçandan çekerek...
Sarsılarak boşluğunda yarınların,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




yalnızlaşan ve sızlaşan insanın çığlığıdır bu. herkeste var olan ve çoğalan bir ayna sessizliği ya da...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta