Dost.. -1- Şiiri - Adem Kaçar

Ey Refik-i Âlâ!

Eriyor yüreğim yok mu bir çâre?
Su dedimse seni anıyorum Dost;
Mecâzi mahbûblar elinde pâre,
Her birinde seni arıyorum Dost..

Sensizliğe bir ân gönlümü salma,
Aşkının sırrıyla dolmadan alma,
Sînemde yangının Elest'ten kalma,
Doğmadan önce de yanıyorum Dost..

Yır der, okur geçer anlayan nerde?
Aşkın koydu beni hâz veren derde,
Ne berrak yansıyor mecâzi yerde,
Aşk hançer kalbimi yarıyorum Dost..

Ezelden ebede Aşka gark oldum,
Kim umursar yani goncayken soldum?
Aşk menbaîm daha damlanla doldum,
Mecâz kadeh, içip kanıyorum Dost..

Aşkla yanan gönül yaralanınca,
Mecâzi mahbûblar karalanınca,
Mahluk perdeleri aralanınca,
Yalnız sana sana varıyorum Dost..

Ben ne sevdim acep, belki de sözü?
Ya da yansıttığı muhteşem özü?
Isırır gözlerim mecâzın gözü,
Bildim ki Elest'ten tanıyorum Dost..

Ateşsiz, dumansız nedir bu yakan?
Mecâzın gönlünden kıvılcım çakan,
Fâni yâr gözünden habire bakan,
Gönlüm karış karış tarıyorum Dost..

Aşk sırları bağra saçılmamışsa,
Gönül gözüm hâlâ açılmamışsa,
Yansıtan aynadan kaçılmamışsa,
Mecâzi mahbûbu sanıyorum Dost..

Mahluk, gönlü Hakk'a açan kapısı,
Esmâ-ül Hüsnâ'yla Aşktır yapısı,
Sensin Allah'ım kul Adem tapısı,
Senden ötrü mecâz sarıyorum Dost...