Dosdoğru Yol Şiiri - Mehmet Cıngır

İnsanları ayrıştırıp dediler bir kısmına koyun
Koyun ki bahane, oynuyorlar oyun içinde oyun.
Derler,bu dünya ikimizden birine fazlaymış güya
Gerçeklerden uzak, görüyorlar rüya üstüne rüya.

Ben bu söylemleri fazla ciddiye almıyorum amma
Sakın bunları sen hafife alıp, dil sürçmesi sanma.
Bunların dil ve fiillerinde bir gariplik var fakat;
Bu garabeti önlemeye ne güç yetiyor ne takat.

Bunlar demezler de aka ak fakat;derler karaya ak
De ki,”sen ak mısın kara mı,dön de bir kez aynaya bak.”
Derler ki,”bizi almaz gökten indiği sanılan kitap.”
“Fakat,ancak ‘Nutuk’adlı kitap eder bizi istiap.”

Dikerler buldukları her meydana bir eşek heykeli;
Fakat bilmezler bu memlekette kim akıllı kim deli.
Küfrederler ceddine bahçeleri yetiştirenlerin,
Yerler de meyvelerini girdikleri bu bahçelerin.

Kendi zamanında Ebû Cehl oynuyordu bu oyunu,
Oynuyor şimdi aynısını Ebû Cehil’in torunu.
Gel yanlıştan dön, basalım seni de bağrımıza ey sol!
Yürümek istersen eğer ,Allah yoludur dosdoğru yol.