Doruklara Şiiri - Özlem Çay

bir dağ doruğu sevdasına
aşinadır gözlerim,
hülasa dalgınlığım
vadiden seğirten iki mazlum
ceylana, bir çift aykırı berfine..
geceyi doğuran aya isyanım.
isyanım,
uçurum kıyılarını aydınlatan
o onulmaz ışığın aldatıcılığına.
çöl güneşi serabı
yamaçlarda gezinen
bilirim.
isyanım,
ceplerim yalnızlığın barutuyla
doluyken,
inançla parlayan yıldızlara,
uzak bir çobanın
kavalından yükselen ağrılı ağıta.

çığ düşerken sağıma,
aya nazır,
aşk ateşini
yıkarken görmüşler beni.
kar suyuna solumdan bıraktığım
dolu dolu sızan yağmuru
görmemişler..
görmemişler sızılara
dikenli kekikler bastığımı..

yangından çıkan çocukları ekiyorum
bir bir toprağa,
aralarına ayrık otları.
memnuniyetsiz bedenlere zırh sayılsın;
değmesin asi gülüşlerine diye,
yarınsız sevgi eşkıyaları..

dağdır, doruktur,
soğuktur yürek koru,
değmesin namerdin elinden
yaban eğreti otu diye....⚘
öz/
temmuz/yirmi altı