Dörtköşe... Şiiri - Tevfik Pekel

Dörtköşe yalnızlığı bilirmisin?
Hani; sen, evrenin merkezisindir...
Etrafın dört koldan örülüdür.!
İğne oyası gibi işlemişsindir,
Şahikaya kadar...
Duvarları küflü kokar,
Rutubet içine işlemiştir.
Gökyüzünden düşen bulutlar,
Duvar diplerine yapışmıştır...
Sen ise; denizyıldızlarını,
Semaya çivilemişsindir...
Gözlerindeki dondurucu soğukluk,
Kutup rüzgarlarının sana hediyesidir.
Yüreğinin romatizması yine azmıştır...
Hasret sağanakların; ha geldi, ha gelecektir...
Ruhunu, gücenme duygusu esir almıştır...
İstesende sevgini veremezsin,
Çünkü, özgür değilsindir...
Durduğun yer, yüreğinin krater ağzıdır...
Sevgi lavların, püskürmek üzeredir...
Ve ruhun, beyaz bir güvercindir.
Dört duvarlı yalnızlığınla seni,
Terketmektedir...
Senin ise, sol kanadın kırıktır...
Kader defterinde bu,
Çoktan yazılıdır...
Yalnızlık dört köşelidir.!
Senin yalnızlığınsa,
Ben merkezlidir...

Bodrum,Aralık 2006