Dört Mevsim Aşk Şiiri - Zeynel Erol

DÖRT MEVSİM AŞK
Seni bir bahar ayında sevdim ben
O yüzden bu kadar çiçeklere düşkünlüğüm
Yaz başında kırkikindi gibi yağdın yüreğime
Bozkırımı yeşerttin hiç solmayacakmış gibi
Seni bir yaz gününde sevdim
Güneşin ağır sıcağında ısınan sevdam genleştikçe daha çok yer kapladın yüreğimde
Ve ben bu sayede seni daha çok sevebildim
Sıcaktan dudakları çatlamış bir çiftçinin soğuk suya hasreti gibi özledim abıhayat gözlerini
Bir sonbaharda yine sevdim seni doyasıya
Güller yavaşça solar ben sevdanla dolardım
Sonbaharın bütün renklerini toplayan bakışın hep taze tuttu gönlümdeki çiçeklerimi
Bundan sonra sonbahara hüzün mevsimi denmesini de yasaklıyorum
Seni tanıyan bu yüreğin her mevsimi sevinçtir artık
Kış gününde kar yağardı saçlarına usul usul
Hayret yine vurulurdum sana inceden inceye
O kış bakışı gözlerin yüreğimin düzlemine sevdamızın haritasını çizdi kocaman bir ölçekle
Ve ben yine seninleydim kış güneşim
Varlığımı ısıtan varlığın iyi ki var
Seni dört mevsim ayrı sevdim ben
Dört mevsim farklı özledim
Seni seninle birlikte sensizken sevdim
Bütün sayıların üstünde bir sayı kadar sevdim
Sayılarla aram kötü olsa bile bu hesabı yapabilmeyi sevdim
Kısacası can suyum
Ben seni dört mevsim
Dört dörtlük sevdim
Bilirsin sevdim mi iyi severim…