Dört Köşe Şiiri - Kaan Karaduman

Boğazıma oturmuş kocaman bir düğüm yutkunurken her seferinde bana hatırlatıyor,
Yüzleşmeye çalışıyorum sonuçlanmıyor, unutmaya çalışıyorum daha çok yer ediyor.
İşte böyle boğazıma kadar batmışım çamura, farkında olarak her debelenmemde daha çok derinlere inmişim anlamadan.
Dört köşe olduğumu söyler dururum, aslında dört bir yanımda noktalar var benim.
Üç noktalar yetmedi dörtledik bizde, anlaşılan yine dört köşeyim hadi yine iyiyim.
E?
Yine söylüyorum dört köşeyim ben ama bir türlü dört çarpı dört olamadım.
Gerçi ne yapacağım ki dağ, tepe gezecek halim yok…
Çekilmeyen bir hayat çekileni beklemek ve hissizleşmekten ibaret nefesin kaldı sözlerin bitmedi şimdi.

Sarıl bana sımsıkı hiç bırakmayacakmış gibi ama ben biliyorum sende gideceksin elbet hep olduğu gibi..
Beni senle sevdim, sensiz beniyse hiç benimseyemedim hala aynı kendi halinde çözüm bekliyor çaresiz..
Şimdilerde ben sevgimi gösteremiyorum ama nefretimi alabildiğine gösteriyorum..
Bana yakışmıyor biliyorum, susmak istiyorum ama susturmuyorlar ki!
Biz ileri giderken geri sardık, bir an durduk beklemeye aldık sonra tekrar ileri sardık ama arasını kaçırdık bu defada eksikler kaldı arada şimdi oraları dört nokta ile tamamlamak gerekir..
Aynı pişmanlıkları defalarca yapmak, hiç ders almamak ve man kafalı yaşamın ritüeline kendini bırakmak...
Rüzgarda yürürdüm ben uçmayayım diye arkama ağ kurdun, ip üstünde yürüdüm yine altına ağ kurdun peki ben neden ağlara düşmeyi seviyorum?

Ya çok giyinik ya da çok çıplak,
Giyinmekten çok soyunmanın peşindeyiz sanki.
Dibindeyim, dibimdesin, cehennemin dibinde...

İmkansızlıkları imkanlı kılmanın uğraşması….
Hep bir gün gelirsin diye o yastık orada bekledi, kaldıramadım, tozlandı temizleyemedim,
Kıyamadım.
Ben seni hak etmiyorum biliyorsun değil mi?
Bizimki engelli bir aşktı ben kördüm, sen sağır, senden başkasını görmezdi gözlerim seninse duymazdı kulakların sadece beni..

Ben aptaldım seni sevdim, sen akilli ve zekiydin kendini sevdirdin
Aptala sormuşlar sen neden böylesin diye; niye neyim var ki demiş.
Ben ağzımla içerim ama yeri geldi mi de kıçımla gülerim ona göre!
Sen gidince ben her gece kendimi sokaklara atmıştım ya, simdi yine aynıyım olay senin gitmenle alakalı değilmiş, ben gecelerinmişim..
Bana dedin ki geceler seni bozar diye, senin gitmen mi daha çok benim gecelere çıkmam mı dedim sana, neden sustun o zaman?
Yitik bedenlerin tadına baktın hep bende kendimle sevişmeyi öğrendim sen yokken, şimdi hiç bir ten benim gibi değil
Biliyorum.

SAYGILARIMLA…
01/10/2011 02:02 (Dört Köşe)