Dört Kişi Bir Yatağa Sığmayınca

bir gün nasrettin hoca'nın karısı ölür
bu zamansız ölüme hoca çok üzülür
aradan zaman geçer hoca bırakır yası
neden tekrar evlenmesin hem normaldir yaşı
mahallede varmış kendine uygun bir kul
kadıncağızın kocası ölmüş kala kalmış dul
sevinilir habere gerçekten uygundur denir
uzatmayalım hoca bu kadınla evlenir
fakat bir garip huyu çıkar kadının ortaya
hep ölen kocasını anar girince yatağa
yine henüz yatarlar ki bir gece kadın başlar
rahmetli şöyle, rahmetli böyleydi diyerek hocayı taşlar
uyuyamaz tabi hoca, üstelik de usanır
ölen karısını metheder bunu çıkar yol sanır
bir hengamedir başlar, uzayıp gider
sonunda hoca yorulur, aman hatun yeter der
bakar ki söz kar etmiyor bir tekme atar
yataktan düşerek kadın döşemeye yatar
uyanır komşular kopan gürültüye gece yarısı
gelip bakarlar ki yerlerde hocanın karısı
sorarlar hepsi: nedir bu saatte derdiniz
böldük uykularımızı, koşup geldik hepimiz
çare bulamadık ne yaptıysak der hoca
hatun yere düştü dört kişi bir yatağa sığmayınca

bursa; 27.04.1973