Duvarlar yoldaşım,
Bir zamanlar korktuğum karanlıklar, gecelerime acı bir ışık oldu....
Tuttum da bilincin ötesinde yalnızlıktan kıvranan tabloyu
Şiire döktüm...Ve dedim ki içimin içini acıtıp
Şu duvar benim olsun anılarımı asayım
Şu yaslandığım da senin...
Her zamanki gibi sırtımı dayayayım
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta