Dört Duvar..* Şiiri - İsa Yılmaz

hayat dipsiz nehirlerin sığ kaylıklarından geçer
dünya dolusu bir yalnızlık içinde kaybolur düşlerim
eyvah bu bir yangın deniz ortasında etrafımı saran
cesedimin külleri ile beslenir damlalar
ölümün yosunlu kayalarına çarpar dalgalarım
büyüdükçe tüketir yalnızlığım
koyu mavi düşlerden geriye kalan
bir akşam vakti derin bir sessizlik
ve ölüm soğukluğu dört duvar arasında
canımı acıtır pencereler
çok acı şimdi bakıp da dokunamamak güneşlere
ve çok uzaklardaki yıldızların sönük ışıklarında kalmak
ve seyretmek bir perdenin aralığından karanlığı
ah hicran, ah kalp ağrısı yalnızlığım
şimdi annemi hatırlar ve üzülürüm
çile alın yazısı olmuş onur abidesinin yüz hatlarında
nice çetrefilli yollardan geçmiş bu ayaklar
ah dört duvarlar ve yollar
köşe başında sinsi bir ecel bekler
eyvah mahallede bir ölüm var
ansızın patlayacak kanlı kurşunlar
ruh çekilecek ayaktan iki kaşın arasına doğru
bir inilti yayılacak kalpten kalplere
ah insanlar kurşunlarınız durdurabilir belki kalbimi
ama ruhumun göklere yükselmesini engelleyemezler
ah dört duvarlar ve insanlar ve ölümler
söyler misiniz, gün doğumuna kaç zaman var! ..