Beden üstünde
Yüktü can
Zaman zaman,
Mor sümbüllü
Dağlarını özlerdi
Gençliğinin…
Sıkı bir ürperti
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Merhaba,
özgün betimleme örnekleri ile bezeli bir şiir. kısa dilzeleri ile daha bir akıcı, okunası olmuş..
iç dünyayı anlatma, duygu zemininde oynayan bir kurgulama..
başarılar dilerim.
saygılarımla.
/orhan_tiryakioglu
Duvarlar zırhtı
Benliğinin üstünde
Kalın duvarlar
Penceresiz…
Duvarlara yansıyan
Solgun renksizlik,
Duvarların ötesi
Boşluk…
Taş duvar üstü
Soğuk… ıssız…
Ben-lik böyledir işte, insanı dört duvar ( HATTA ALTI DUVAR )arasına hapseder. asri bir hapishanedir bu benlik denen şey, ne kadar da gülünçtür. kendi kendini dört duvar arasına kilitlemek, allah yar ve yardımcımız olsun. uyandırsın bizi bu benlik ten.
Kutlarım sizi. Güzel bir şiir. Sevgiyle kalın...
tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta