Dört Dörtlük Şiiri - İbrahim Yay

Güz dönemi, gül görelim mevsimine inat...
Hüzün mü kaplasa sonunda lokumdan tatlı,
Alabileceğin kadar sanma, daha yürek sakat...
Düzenini bozma, katlı kısmı daha yeni kalktı.

Sualler, şu halinizden daha yakın cevaba sizden.
Uğraşlarınız, üstüne çabalamadıkça özü tüketir.
Kaybetmeniz normaldir kaybı özündeyse zaten,
Dilimden döktüğüm ise sadece değersiz bir özettir.

İki dörtlükten üçüncü dörtlüğe dört dörtlük...
Aldanma, yok daha kimse hayatta dört dörtlük.
Yazsam mı kalsam mı bilemiyorum buracıkta...
Belki kinayeyi bırakırsam yazarım dört dörtlük...

Sahici biriyim özümde, kinaye sadece idir bir kindir.
Sahteci kim varsa, sözünden çıkan saht bir divanedir.
Sulhilere muhtaç kaldı şuncacık alemde bunca Kaan.
Sanıyorken yanımızda her şey, bir o kadar da hepsi yalandır,
Şu dünya dediğimiz emanet, canı kıçında bir hüsrandır.