Dört Boyut Öteden Şiiri - Altan İlhan Ar ...

Getirir; yollar yüreğine, sezgiden açılır fark etmezsin
Süzülür ışığı dört boyut öteden, donanmış nötrinlerin
Yüküne sunaksın, algıların; bir ağlama, bir gülüştür
Efsunlu bir bakış, bir gidiştir! Her, nereye olursa olsun.

Özüne bir kapıdır; sihrinden, bir kafes gibidir can
Darlığında alık ve üzgün, şansızsın! En kuytu zamanlarda
Tutkuyla sarılırsın, ihyakar ve çaresiz! Kötülüğün ipine
Düşersin, aldırmadan sırt çevirmeyi ne çok istersin.

Dokunamayıp, kendinde bulmadığın ne varsa
Suçludur sahip, olanların ışığına göz dikersin.
Emrine buyruk etmez, cehaletinin kör bakışlarına
İnanırsın! Sana bir yaprak, bir damla su, bir çakıl taşı
Bir ağız tadı kadar basit olmalıymış hayat.

Kuruyunca yapraklar, sonbahar biterken
Uykuya çekilirken toprağın feri.
Zahmetsiz meyvesi olmaz, kolay mı sandın?
Mekânı saran o her şeyin hüküm sahibi
Emriyle, hayat verip getirir dallara kök ucundan.

Karanlık gecelerde, yıldızlar yüreğine cesaret
Aşka düşersin, boş sayfaları dolar gediklerinin.
Merhametlidir gökyüzü sana, sen etsen de şikâyet
Getirir; yollar yüreğine, sezgiden açılır fark etmezsin
Süzülür ışığı dört boyut öteden, donanmış nötrinlerin