Dört Bir Yanım, Hayat Yamacım

Ne sagım var benim nede solum
Tek başına,
her ikisiyim
düştüğümde, nasıl iki ellerimle birden tutunacak nesneler arıyorsa
böyle hayatın en çıplak ve en luzumu kadar gerçeğine
alnını yamaçlar gibi herbir yoklukta bakan gözlerime hesapsızım
ve değilim
ben değilim bir kez kilitlenipte,
birdaha hic açılmayan anahtarlar gibi kullanımsıza tek yönlü demirli
ateşlere yükledim bütün böylesi ocak söndüren çıgarmış kibritleri
ve cismini unutarak
ağır vakaları çektim trafiğinden hayatın
her ne ise döşünde aşk korunda sımsıcak hayallere uyuyan
tuttum tümünü bagışladım ellerine, yavan yüreğimin mülkünün
her kıvılcımında hayata bilenerek, her günüm ve her gecemi,
cok var daha diyorum cok…! Dakkasına deliliğimden tiryaki hallerim
saymiyorum bile, garajlara tıkılmış çatmakalıp beton günlüğünde ne varsa
zümrütse bile tarifeyle perdeyi açan sabahtan akşamalara nesi varsa saymiyorum,
kendi üstüne uymayan bütün yalan şeylerin
siliyorum yazısını, yolun başına geçiyorum
tek cümleli evler kapısındayım.... ismi sevgili...
Yakın tutuyorum bu yüzden şafaklari kendime, ki;
haberim olsun sağdan soldan
ve herbucaktan gelecek günü,
duyabileyim..dilimlenmiş bostan baharmıdır yoksa gazellenmis güzmüdür.?
Bile-bileyim….hediyeleriyle gelen bahtımın
ellerinde neyim var aşkın
mesaiysinde neyim yoktur

Seyfi Karaca..........Mart / 07