Cizlavetin ardından Şiiri - Mahmut Polat

baharlar yaşadım
leylim leylim
etrafta börtü böcek kelebek
uyanırdı tabiat
çiçek çiçek renk renk
bir suydu hayat tatlı bir su
ergenliğim gençliğim
bir öğlen uykusu
huysuz Fırat akardı bir yanda
Ay'ın içinde yüzdüğü garip zamanda

ekinler boy verirdi yazları
başak başak bereket
arpa buğday mercimek
namuslu ve bereketliydi
Baziki Harran ovaları
burçak da ekilirdi eskiden
mazide kalan
karasaban
döven

kışlar gördüm
bilirdim geçecek
kışlar ki günlerce lapa lapa kar yağar
başlardı yokluk
yoksulluk
cizlavet de ayaklarım üşürdü
kerpiç damlarda loğlar

bulvarlarda sarhoş yapraklar şimdi
şehirler beton duvar
ışıkları söner akşam evlerin
kalbim gibi
evlerde keder evlerde gam
bende
hüzün var

göçüp gittiler ünlü ünsüz
çocuklar adamlar kadınlar
kaldırımlarda nobranlar şimdi
çeşmelerden kan akar
kirlendi tatlı sular
daha dün çocuktum ben
köyümün yollarında ayak izlerim var
kardan adamlarım eridi erken
kim bu aynadan içime bakan
donuk bakışlı ihtiyar