Dört Şiiri - Mehmet Can Kalyoncuoğlu

Dört bir yanımız karanlık.
Dört bir yandan yalnızlık.
Dört bir yanında hüzün.
Sahi nerede kaldı bu aydınlık ?

Hiç doğmuyor güneş, denk gelemiyoruz, mesela
Sen ve ben...
Zamanın doğrultusunda teğet geçiyoruz bir birimize,
Hiç kesişemedik seninle.
Işık parçaları gibiyiz, kırılmış.
Yansımış yüreğinde ki hüzün, cemaline.
Öylesine kırılmış ki ,kutup hüzmeleri sana imrenmiş.
Ve ben zerafetine esaret.
Kuşun kanadında cesaret.
Göğe uçuyor, bu bir işaret.
Tan ağardı,
Her şey bir gafletten ibaret.
Gizliden gizliye, bu bir ziyaret.
Şayet kâni olmakta maharet...