Ve sen gittin,
Siyaha boyadım tüm pastel hatıraları. Özür diledim yok yere şahit gösterdiğin şarkılardan ve affına sığındım altı çizili satırlardan. Cennetin cinnet haliydi artık tüm olacaklar. Kızgınlıktı belkide ama düpe düz kırgınlık. Her şey değişsede lanet dünyada sen değişmiyordun. İnkar ediyordum artık varlığını. İhtimalleri ihlal edip, içimdeki o hava boşluğuna çoktan bıraktım kendimi. Dördüncü tekil şahıstım artık ve herkes olduğundan beri, hiç kimseydim. En çok ta buna kızıyordum işte, ve en çok kendime. Neresinden bakarsam bakayım, boş bir bardaktı varlığın. Koşulsuz okyanusları sığdırsamda, boğulduğumda anladım.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta