Dördüncü Nokta Şiiri - Gökmenzade Bayram

Kıskanırken bakışlarımdan yüzünü
Dokunursam yanar ellerim
Sarılırsan üşür yüreğim
Sevdam doğmak bilmez gecelerce
Sevdam ölmek bilmez senelerce
Sonra yağmur olur sevdam
Damla damla sicim sicim
Dokunur tenime ince ince
O an dokunan benim işte sevdiceğim
Der gibi olursun yüreğime
Gün olur beni de sürgün edersin
Cennetten öte de bile vurgun edersin
Alırsın ten kafesinden beni
Nurundan gönlümü baygın edersin
Gülde buldum sevgilim kokunu
Sende buldum varlığımın yokunu
Önce bir leylaya zebun oldu tahtın
Varlığınla sildim yoktan yokumu
Belki de o demindeki ademinle
Terkine terk edersin beni
Sürersin sürgünümü yaban ellere
Cennet meyvende denersin teni
Bilirsin Ademi de zebun edeni
Yakarsın ellerinde,ellerin de ellerimde
Duyar mısın bilmem beni sürgün gecelerimde
Ben adem olmadan kurtuldum Ademle
“Beni ben bilsin” dediğin matemle
Geldi bu viraneye Havvadan önce
Yağmur oldu ahlar sicim sicim
Gün ah eyledi ruhlar ince ince
Sonra müncaatım döküldü kelama
Kendi dilimce dilimin halince
Sürgününe sürgün oldum sevdiceğim
Sürgününde sürdüm yüzümü gecelerime
Yüreğinden sürgünün de olmasa nerden bileceğim
Sürgününden kurtulmak için sürgününde öleceğim
Tut ellerimi üşürüm ben bu mezarda
Aldanır kalırım ten kafesli yollarda
Tut ellerimi Sevdiceğim nurdan nefesle
Sana sakladım ruhumu ten kafesle
Sana geldim telli duaklı bu hisle
Al beni koynuna, kollarına sar üşürüm
Öpmesen gecelerde alnımdan bil ki ölürüm
Senin gülün bil ki benim gülüm
Öylece sürgününde sürerim yüzümü
Yüzümde yüzünden gözlerin var
Sensen görünen gözde her dem bahar
Öylece bir gün bir gece
Beklerim seni sevdiceğim
Geldiğinde sevileceğim bil ki sevineceğim
Alla beni seccade öp alnımdan
Öp beni ki yar gelecek ben öleceğim
Beni sana getiren meleğim
Seni alnından öpeceğim

28.11.2008-Adana