Dördüncü Maymun Şiiri - Yusuf Kemal Deniz

Bu gece yaktım bütün resimleri
Geçmişe dair ne varsa kalmamalı aklımın bir kenarında
“Sizler”i sevmişim ben
Sizin sevgisizliğinize rağmen.

Yandı artık geçmiş
Ben sevmekten usandım
Küller karıştı gökyüzüne
Uçtu gitti rüzgarın eşliğiyle

Dönmek nedir hiç bilmediniz
İddia edilemez zaten hiçbiriniz dönmediniz

Yandı bütün aklımı işgal eden boşluklar
Reset atılmış gibi artık beynim
Baştan kurulmaya aday bir “sen” lazım
Zihnimde izler de yok
Kapattım yalana giden bütün yolları.
Sevda demek için adına,
Sevdayı hak edecek suretler lazım…

Ben hala korkarak bakıyorum aynaya
Yüzümdeki sevda izleri korkunç bir varlığa çevirdi gençliğimi
Kaybetmek için elimden gelenin en alasını yapmışım
Ki. Hala yapmaktayım
Ben hatalara doyamadan,ayrılıklara doydu gönlüm
Kendi kendimi sürgünlere atmak olmuş yaşadığım aşklar.

Üstüne basa basa kanamadık yeri kalmadı ayaklarımın
Yıkılmışlığın izleri bunlar.
Dik duruşuma bakma.
Sürünüyor hayal-i hayatım.

Bu gece yaktım tümünü hatıraların.
Sabır dedim.olur dedim,sever dedim,
Bilir dedim,görür dedim,ve kendi kendimi yedim…
Kusura bakmasın kimse
Üç maymun yok artık
Dördüncüsü benim.
Görmemişim,duymamışım,bilmemişim
Hepsinden ziyade,
Boş yere kendimi heba etmişim

Bu gece yılları yaktım
Bu gece geçmişi yaktım
Başkasına değil
Kendi halime taktım.

Dünya dönüyor, bir yerlerde birileri nefes alıyor
Ben arıyorum cevaplarımı sorularımın
Takılsalar bana döner devranları
Bilmezler ki onca zaman boşuna oyalamışım şarkıları.
Boşuna tüketmişim yalancı baharları.
Ne gereği varmış…
Hayat durup soluklanmak için kısa
Sevip yaşamak için an istiyor.
Ben aynı acının tekerrüründeyim senelerdir
Onca sene kaç an eder?
Anladım kovalayana değil kaçana gelir kader…

Ve ben bu gece her şeyi yaktım…