Dördüncü Boyut Şiiri - İrfan Karapınar

Bazen yalnızlık ölüm gibi
Bazen zaman başka yerlerde
Bir ressamın soluk tablosunda
Renkler,hisler sanki yok gibi
Bazen aşk başka yerlerde
Cehennem beni çağırıyor gibi

Ağlamak,hep ağlamak gelse de içimden
Hiçlik peşimde sanır,ürperirim
Kan damlar sanki biryerlerimden
Beynim akar sanırım gözlerimden
Ressamların renksiz tablolarında
Her fırça darbesinde,hep ben yürürüm

Ölümü kör bir karanlığın ortasında
Gerçek,jilet gibi kesti
Uğultulu,sisli,boş odalarda
Duvarları yalayan hain bir sükût
Vahşi,arzu dolu gözlerimi
Gerçek,jilet gibi kesti

Farzet ki bir ruhum
Hayalet hayalet bakıyorum
Ne yaşamak,ne hissetmek
Beynine beynine batıyorum
Farzet ki bir ruhum
Vakıa,dördüncü boyuttayım

Ölümü kör bir karanlığın ortasında
Yapayalnızdım,insanları göremiyordum
Farzet ki bir ruhtum
İçmişçesine sarhoştum
Gerçek,zınk diye saplandı beynime
Başka başka zamanlarda yaşadım