Dönüşümüz Şiiri - Nimetullah Sucu

Tarihin rahmi akıttığımız sularla çağlıyordu,
Bir inci tanesi gibi suskun ve derinde,
Sazanları seyreden çınar, köküne ağlıyordu,
Ve yeller esiyordu gövdesinin yerinde.

Sonra biz aslan gibi beklerken zinde,
Çakallar tepişip durdu karanlık inde.
Dediler ki, tükendi bitti yeryüzü macerası,
Okunur sandılar bir neslin o dem salası.

Oysa biz sabır tesbihinin imamesiydik,
Çekildikçe hep sondan başa gelirdik,
Nefes alır candan, cana can verirdik,
Hikmeti kaim olan esmanın esamesiydik.

Tarihin rahmi akıttığımız sularla çağlıyordu,
Bir inci tanesi gibi suskun ve derinde,
Sazanları seyreden çınar,köküne ağlıyordu,
Ve yeller esiyordu gövdesinin yerinde.

Derken bizi sayıkladı gecenin kalbi,
Delip geçtik sonra karanlığı tarık gibi,
Mübarek sancakta yıldızımız belirdi,
Yükselen hilal Uhud, Hendek, Bedir’di.

Kimi yerde dingin su, kimi yerde seldik,
Pervane olan tanır bizi, ışığı aşk bildik,
Anadolu çerağını tutuşturan el bizdik.
Dalga dalga rüzgarla savrulup geldik.

Nimetullah SUCU