Dönüşümler Şiiri - Ahmet Bahçevan

I
Öksüzdü kardeş rüzgârlarım
ürperen yaprağımda gün ışığı
kesilip biçilince hünerli ellerinizle
nasıl kanadığımı hatırlayın

Eprimiş palamarı yüksünürdü çımacı
ha koptu ha kopacak fırtınada
bir deniz fenerinin kuytusuna sığındım
tutuşup yanmadan göynüdüğüm gece
çekildi gönderime ölümün nakaratı
susuyordu martılar vurgun yiyen şarkıyı
susuyordu ustamın anlattığı söylence

II

Meyveye durmuş ağaç nasıldır
kirli ağıyla kuşatınca tırtıl
işte öyle sayrı ve çıplak
sararıp düştüğümde hazirandı
aylardan iki adım öne çıkınca korku
bastırıldı içinizde ölülerin savaşı
mağrur utkusuyla yaşamanın
sevinip belki seviştiniz
kent dalarken batık soluğuna
eski denizcilerin masalsı yaşamıyla
geri döneceğimden habersiz