Dönüşü yok Şiiri - İlyas Kaplan

içinde duygularımın mumyalandığı aşkları
sokaklarda unuttum
bolca sukut bıraktım zamanlarına hayallerimi,
kayıp bu kentin...
amaçsız sevdalardan teşekkül garip hislerimi
saatleri yarım kalan bir hikayeden

bahar çiçekleri arasında nefessiz kaldım
beni içinde hapsetme ihtimallerine isyan edercesine
zindanlarına büründüm
içimde başladı yolculuğum...

beni an ile mutlu kılan vakitlere serzenişim
ruhumda bıraktıkları izleri geçmişten
alıntı anılarla üzerime yığılı.
tekamül evresinin bir alt basamağı yaşananlar
öylesine ki dönüşü yok...
tılsımlı ışıklar misali kainatın büyük boşluğunda
öylece dönüp duruyorum.

yüreğime miras bırakılan yangın gecelerinden
bir yaz günü seherinden kopup gelen ateş
kavur aşklara duçar bu kalbi
gönülleri parçalanmış bedenlere sun
gözyaşlarının aktığı yerde isyanlara götür beni

yine ağlayarak devam ededursun hıçkırığım
yine ağlayarak saçılsın kızıllıklar bu kentin üstüne
semasında şimşeklerinden yol bulup iz süreyim
yağmurlar yağsın toprağına gözyaşlarımdan
cennet kadar uzun süren.
sonsuz bir huzura boğulsun bu fettan yürek

redfer