Dönüşü Olmayan Şiiri - Ahmet Tarım

Gönlüm yine sana hasret
Ellerim kelepçeli
Ayaklarımda prangalar
Sürgün yemiş bir mahkûm gibi
Dört duvar arasında bir başınayım
Arayan yok soran yok
Unutulan zamanlar gibi
Akla gelmeyen hatıralar gibi unutulmuş

Tozlu sayfalarda kaybolmuş mektuplarım
Yıpranmış, yırtılmış ve de unutulmuş
Kaybolan zamanlarda kalmış tüm hatıralar
Tozlanmıştı hepsi, paramparçaydı çoğu
Çıkarıp koydum masanın üstüne bir bir
Baktım da tutamadım gözyaşlarımı
Oysa öyle çok güzelliklerin arasında
Hiç yoktan acı çekiyormuşuz
Sebepsizmiş gidişin öyle demişsin
Tavan arsında bulduğum günlüğünde
Her şeyi açık açık anlatmışsın
Gidişini, terk edişini ve de yenilişini
Ah, anlatsaydın ya bana bunları
Beraber savaşırdık hayatla
Ben kalkan olurdum sana
Yaşaman için ne lazımsa yapardım
Şimdi dönüşü olmayan sonsuzlardasın
Artık öyle çok uzaksın ki bana
Ne geri dönebilir ne de beni görebilirsin.