Işığın Gölgesi

Uykularıma karışır
Düşlerle yoğrulur hüzün
Dahalar
Bir dahaları kovalar ardın sıra

Başlangıcı belli dönüşü meçhul
Bir zamanın yolcusu olurum

Yürek kafesinde daralır
Kırar zincirleri
Kanatlanır gönül

Ne ağır yükler taşır bu omuzlar
Kara kışın ardından
Yıkıp geçer korkularım dörtnala
Kanımı kaynatırcasına uyanır
Umutlarım İlkbahara

Katmerlenir düşüncemin çorak yerleri
Kardelenler boy verir çöl sıcağında

Tebessümün dalga dalga
Günün aydınlığını dağıtır gül yüzüne

Sabah rüzgârları savurur zülüflerini
Gözümün içine yansır Işığın gölgesi

Küsün üçten fazlası olmaz yar
Tekin değil buralar
Gel hadi
Çevir yönünü benli sabahlara

...türkmenkızı...ı