Dönüş Şiiri - Güler Kocagil

Bilsen ne kadar yoruldum
Ama hala aynı ben
Bildiğin o yüz gözlerim, ellerim aynı
Sen unuttun belki
Ama ben seni
Hiç unutmadım

Neler yaşadım
Her şeye rağmen ayaktayım
Bunca yıl sonra hala bana kızgın mısın
Ben
Seni
Hiç bırakmadım ki
Belki cismini taşıyamadım
Ama ismin ruhun hep benimleydi
Bazen seni düşünüyorum
Küçücük gülen gözlerini
Afacan bakışlarını

Hala her gördüğün arabanın peşine koşuyor musun
Hala üzerinde küçücük bedenine
Hep bir beden büyük elbiselerin mi var
Dizkapakların hala yara bere içindemi
Hala kısacık mı saçların
Gözlerini düşünüyorum
Küçücük gülen gözlerin arkasında saklı
O belli belirsiz hüznü
O hiç kimsenin bir türlü göremediği hüznü
Şimdi ne yapmak istiyorum biliyor musun
Yaşadığın o sokağa gelmek
Çağırıp arkadaşlarının yanından
Ki ne kadar kızdığını bile bile
Şaşkın bakışlarına rağmen
Diz çöküp önünde
Küçücük bedenine sarılmak sımsıkı
Saklayıp gözyaşlarımı
Sen koşarken arkadaşlarının yanına
Son bir kez bakıp ardından
Uzaklaşmak sonra

Biliyor musun
Seni çok özledim
Seni
Çok
Özledim
Çocukluğum…