Dönülmez Yollar Şiiri - Salih Yiğit 2

Dağların ücra köşelerinde çıkan kardelen,
Hem bulunmayacak kadar uzak görünen,
Hem karşıma ansızın çıkacak yediveren,
Seni sevmektir, bilinmezliklerin kapısını açıveren.

Yoruldum her sabah katlime ferman vermiş,
Sensizliğin kokusunu önüme seren rüzgar.
Biliyorum, sen uzaksın ruhumun aynasındasın,
Öyle ki seni hissetmek buğulu bir silüettir.

Hayale dalar izlerim gönlümün sendeki izini,
Ne veremdir ne hasret bu kelimeler,
Durdurmaz parçalar ruhumu özlem.
Korkarım, vardığın yerde başkasıyla sözlen.

Kara sevda, hayat okumu sana çeviren,
Hayallere sığmayacak kültsün ciğerimde.
Özlemek, yoluma sıralı taşlardır,
Erişilmeyeceğinden emin olunan yare varmaktır.

Bitmeyen yollar, kol kanat serildi uğruna,
Güneşten parlak, kutlu selviye varmaya.
Süsledin düşlerimi kızıl elmamsın,
Elbet varılmaz hayaldir, Bozkurt napsın.
Elemine, gamına talip olmuş,
Can verir dönmez cefadan.