Dönülmez Menzile Yolluyor Beni

Dönülmez Menzile Yolluyor Beni

İhtiyar meşeden döküldü yaprak,
Yılların rüzgârı sallıyor beni.
Açmış kucağını bekliyor toprak,
Tez gelesin diye ünlüyor beni.

Samyeli ırgalar bedeni bir gün,
Toplanır seğmenler kurulur düğün.
Bizi seven dostlar beklide üzgün,
Dönülmez menzile yolluyor beni.

İmanlı bir yürek yüzlerin akı,
Başlatır insanda cennet merakı.
Uzanınca yere çenede takı,
Dostlar bez içinde halliyor beni.

Ömür defterinin miadı doldu,
Ebedi bir mekân sonunda buldu.
Dünya hayatından sualler oldu,
Sorgu melekleri belliyor beni.

Kur-an’ın emrinde yolunu çizen,
Refaha eriyor hasenat dizen.
Dünya hayatında şeytanı üzen,
Hakka teslimiyet kolluyor beni.

Kabirden Kevser’i nazar ederken,
Eyüp suru duydu yekindi erken.
Mahşerin üstüne rahmet inerken,
Firdevs’in bülbülü dinliyor beni.

Eyüp Şahan
Ankara 30.4.2013