Donuk Hayaller Şiiri - Selma Polat

Hayatım bir sınıf ve yok yazılır her gün bu sınıfta mutluluk.
Mutluluğu olmayan bu sınıfı geçmek büyük bir sorumluluk,
Bilemedim, doğruya mıydı yoksa yanlışa mı bu yolculuk.
İçine çökmüş yüreğim, attığım adımlarım buruk.

Ben kendime bile katlanamazken kim olabilir ki bu hayata konuk?
Bulabilir miyim ki kendimi, sağa sola sorup?
Mevsimin suçu yok,
Kafamda büyüttüğüm hayallerim donuk.

Her gün eksilir odamın tavanında oynattığım sahneler,
Gördüğüm yüzler teker teker sahteleştiler,
Yazın ortasında donarken hayallerim,
Dost sıfatını taşıyanlarım gülerek yanımdan geçiştiler.