Dönseydin Şiiri - Reyhan Keskin

Kasımın ortasında saat bilmem kaç sıfır.
Allah'ın her günü mübarek zaten.
Televizyonda haber bültenleri,
Sokaktan gelen çocuk sesleri .
Benim böyle deli gibi bi noktaya bakıp kalmam,sebepsiz susmam,
Hepsi sensizliğin alâmeti ..
içimde açılan boşluklara Kimseyi koyamıyorum artık.
Zaman geçiyor umrumda değil .
Ölüm biraz daha yaklaşıyor diye korkmuyorum.
Seviniyorum hatta,
Ne kadar hızlı ölürsem ,
O kadar çabuk badem gözlü olurum .
Hatta! eşekliğim biter belki diyorum.

Beni sorarsan .
İşe gidip geliyorum, alışveriş yapıyorum ,
Kapıya biriken gazeteleri vestiyere fırlatıp
Kanepenin  üzerine yığılıp kalıyorum.
Haber olacağını bilsem açar bakarım ama
: ) Manşet olduğunu düşünemiyorum.
Bu telefon neden icad edildi diye düşünüyorum bazen .
Ekrana baktığım kadar kendime  bakmıyorum.
Gelen aramaların içinde adını görememek
Nasıl berbat bi duygu anlatamam.
Rüyama girsen belki bir şeylere yoracağım
Ama.
Fallarda bile çıkmıyorsun karşıma.
Üç vakitte yoksun ,beş vakitte yoksun..
Altı gün mü desem,altı ay mı,
Hiç yoksun.
Derdim yokmuş, yolum aydınlıkmış birde
Daha ne olsun..

Her pazartesi diyete başlıyorum
Akşama kadar aç geziyorum ..
Sonra sabaha kadar tıkınıp duruyorum .
Her gün yeniden yemin ediyorum
Ama başaramıyorum.
Zaman zaman ağlama krizlerim tutuyo
Maymuna dönene kadar çikolataya vuruyorum kendimi..
Hiç bir işe yaramıyor.
Plates topunu dekor olarak kullanıyorum.
Biraz göbek yapmış olabilirim : (
Birde dönersin diye korkuyorum.
Amannnn diyorum sonra,
Kendine baksın o çirkin.

Ortalık karışık dışarıya çıkma olur mu.
Tamam beni arama ,dönme ama
Kendine iyi bak.
Senin bir yerlerde nefes aldığını bilmek
Yeter bana .
Acım zaman zaman  öfkeye dönsede .
Ölümden korkmuyorum yokluğundan
Korktuğum kadar.
Çok özledim seni ..
Dönseydin dayanamaz sarılırdım.
Dönseydin daha bi güzelleşirdim .
Dönseydin birlikte ölürdük zaten...
Ve unutmasaydın
Kendimi ölümsüz addederdim .
Keşke Dönseydin...
*