Muhtelif zamanlardan kalma bir yaranın, iğleşme evresindeyim şimdi.
Boynumda, dudaklarının iz düşümünden yüreğime nükseden sancıların yankısı azalmakta.
Bilirsin, ben kırmızıya aşık bir çocuktum,
Bu yüzden, s a n a y a l n ı z c a h a f ı z a m k a n ı y o r.!
Zayıflığına karşılık,
Göz yaşlarımla beslediğim dar ağacı, hayallerimizi taşıyacak kadar güçlü artık.
Belliydi senin bize dünden geç kalmışlığın.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta